Mijn eerste werkdag sinds ik thuiszit met overbelasting is een feit. Maar dat ik me daar zo op kon verkijken had ik niet zien aankomen. In de blog die ik eerder al plaatste, ‘Overbelasting en weer aan het werk‘, kon je lezen dat mijn verwachtingen aan de hoge kant lagen.
Gelukkig kon de bedrijfsarts mij daarin remmen. Want twee uur werken bleek al een hele opgave te zijn! Ik begon om 10.00 uur vol goede moed met het doorlezen van wat stukken. Mijn opdracht is, simpel gezegd, om een stuk tekst klaar te maken voor iedere medewerker, zodat zij weten wat kwaliteitszorg inhoudt. Dit betekent dat ik wat stukken bij elkaar moet zoeken en teksten uit moet zoeken die ik hiervoor kan gebruiken.
Mijn hoofd zat vol
Maar omdat ik al sinds half januari door de overbelasting niet meer op het werk ben geweest was die stof behoorlijk naar de achtergrond geschoven. Ik merkte dat ik soms wel drie keer moest lezen wat er nou precies stond. Toen het 11.15 was zat mijn hoofd al zo vol dat er niets meer bij in paste. Vervolgens liep ik ook nog de gang op zonder mondkapje (in de gang moeten wij wel een mondkapje dragen, op kantoor zelf niet) waardoor ik al een boze blik naar mij toegeworpen kreeg.
Dat was voor mij het sein om even iets ‘luchtigs’ te gaan doen. Dus ben ik me gaan verdiepen in mijn planning voor komende weken. Rond kwart voor 12 ben ik de gang op gelopen (dit keer wel met mondkapje) om te kijken of er nog collega’s aanwezig waren. Helaas was dit niet het geval want de meesten werken nog thuis. Ik had al afgesloten dus besloot om dan maar naar huis te gaan.
Barstende hoofdpijn
Eenmaal thuis had ik barstende hoofdpijn. Mijn hoofd zat echt even vol van alle informatie en spanning. Want ik was best gespannen van te voren. Zou het allemaal wel goed gaan en lukken? Gelukkig waren mijn ouders thuis om op Eefje te passen en de keuken te schilderen. Daardoor kon ik na de lunch even lekker naar buiten met Lola. Ik merk dat wandelen altijd zorgt voor wat meer ruimte in mijn hoofd.
Voor de volgende werkdag denk ik dat ik wat meer pauzes in moet lassen, of in ieder geval het werk in stukjes knippen. Tussendoor even wat anders doen zodat mijn hoofd niet weer volloopt.
Heb jij nog tips om er voor te zorgen dat mijn hoofd niet weer ‘volloopt’?
Lees ook: Voor het eerst in mijn eentje een paar dagen weg in een pipowagen
Lees ook: Boekentips – alles over depressie
Liefs
Nienke
Wat vervelend voor je. Hopelijk gaat het steeds beter en leg je de lat iets lager voor jezelf. Heel veel succes!
Veel verder dan: ‘Doe rustig aan en bouw het rustig op,’ kom ik niet. Het is een cliché, maar wel waar.
Dankjewel, hoe cliché het ook is, het is wel fijn om te horen 🙂
Ik heb ook klachten gehad die erg overeen komen. ik ben op mijn telefoon een meditatie app. gaan opzoeken: Insight Timer. Mediteren was moeilijk want ik kon me niet concentreren. De eerste keer was 3 minuten al veel maar de aanhouder wint. Nu luister ik elke dag 30 minuten voor het slapen gaan naar een persoon die ademhalingsoefeningen geeft en mijn koppie even leeg maakt.
Wat een goede tip! Ik heb hem geïnstalleerd, vanavond ga ik hem uitproberen 🙂
Wat zou ik je graag een dikke knuffel willen geven! Weet dat iedere stap er een is en dat je mega trots mag zijn op jezelf.
Begrijpelijk dat je weer even moet inkomen en dat je niet weer direct in het normale werkritme zit. Als het mogelijk is zou ik met je werkgever/leidinggevende/collega’s duidelijke afspraken maken over wat voor soort werkzaamheden je wel gaat oppakken en wat nog even niet (omdat het teveel stress geeft). En volgens mij al goed dat je, wanneer het even te veel wordt, even van je plek opstaat of een simpel klusje gaat doen. Veel succes in elk geval.
Ms idd ieder half uur even 5 minuten wandelen (op de gang). Rustgevende muziek zou Ms ook kunnen helpen?
Wat goed dat je het weer gaat proberen. En inderdaad rustig opbouwen en veel pauzes nemen. Denk dat je dan al een eind komt
Jeetje wat heftig. Ik heb zelf geen tips voor je.
[…] Lees ook: Dagboek van mijn depressieLees ook: Eerste werkdag na overbelasting […]