Vanavond zat ik even achter de laptop, een beetje aan het bladeren door mijn concept-blogs. Nu kwam ik er eentje tegen die al een hele poos klaar staat maar die een beetje in het vergetel hoekje is gestopt. Nu las ik hem eens door, en ondertussen ben ik wel gestopt met borstvoeding geven (al anderhalve maand ongeveer, dus die concept-blog staat al langer dan dat klaar) maar hij is nog wel steeds relevant. Ik heb hem her en der wat aangepast, maar geen mega dingen veranderd.
Die concept-blog, wat nu eigenlijk geen concept-blog meer is gaat over een dag waarop ik mijn antidepressiva ben vergeten in te nemen wat ik de volgende dag helaas goed kon merken.
Moeite om uit bed te komen
Het begon er al mee dat ik moeite had om uit bed te komen. Is wel gelukt, want Eefje moest natuurlijk gevoed worden, maar dat zette de toon al aardig. Eenmaal mezelf uit bed gesleept heb ik mijn tanden gepoetst en zijn we naar beneden gegaan. Haren niet gedaan, dit zat dus nog in dezelfde knot als gister, wonder boven wonder zag het er nog redelijk uit! Zakte alleen halverwege de dag wel uit, dus toen alsnog maar even mijn haren gedaan.
Ik was de rest van de dag ook erg moe, had geen puf om iets te ondernemen. Wel de boodschappen gedaan, ik had bij Picnic een verkeerd (te klein) potje groente gekocht, en was de enige bij de kassa, yes!
Als ik borstvoeding geef gebruik ik een app om in te voeren welke kant ik het laatst heb gehad, hoe lang etc. Deze dag ben ik wel drie keer vergeten op start te drukken waardoor de timer bleef doorlopen. Ook had ik Eefje voor haar middagdutje op haar slaapkamer gelegd. Normaal gesproken zet ik dan de babyfoon voor me op tafel. Denk je dat ik daar aan gedacht heb die dag? Tuurlijk niet!
Ik was het liefst weer in mijn bed gekropen en de dag de dag gelaten. Heb ook even gespeeld met het idee om langs mijn ouders te gaan met Eefje, maar dan zou ik voor mijn gevoel veel te veel moeite moeten doen. Ook dat dus maar niet gedaan.
Elkaar versterken
Eefje was ook niet te genieten. Die merkte heel goed dat ik even wat minder in mijn vel zat. Tijdens het voeden was ze erg onrustig en huilerig, iets wat mijn prikkelbaarheid geen goed deed. We versterkten elkaar dus lekker. Het duurde even voor ik dit doorhad, maar na een paar flinke bewuste ademhalingen ging het al een stukje beter.
Maar wat heb ik dan gedaan waardoor ik me wel beter ging voelen?
Ik ben gaan schrijven. Eerst wat aantekeningen in mijn telefoon gezet, dingen die me opvielen aan mijzelf die dag. Daarna ben ik dit blog gaan schrijven, eerst klad, en steeds verder uitgewerkt. Grappig is dat ik al een nieuwe blog had klaarstaan over wat ik doe als ik overprikkeld raak. Sluit heel goed aan bij dit blog. Die blog moet nog even op zijn beurt wachten.
‘s Avonds ben ik onder de douche gestapt. Rick heeft Eefje de fles gegeven zodat ik lekker de tijd had voor mijzelf. Uitgebreid mijn haren gewassen en een fijne douchegel gebruikt. Schone pyama aan en ik was weer helemaal terug op aarde.
Wat doe jij om jezelf uit ‘het moment’ te halen?
Liefs,
Nienke
