Alweer de derde gastblog! Wat ben ik onwijs trots op iedereen die zijn of haar verhaal wil delen, want hoe moeilijk het soms ook is, je bent niet alleen.
Dit keer is de beurt aan Femke. Na de geboorte van haar zoontje raakte ze in een burn-out. Ze deelt haar mooie inzichten die ze ná haar burn-out heeft gekregen met ons.
Er was eens een klein meisje wat er van droomde om prinses te zijn. Dat meisje was ik. Die droom vervaagde toen ik ouder werd (en ontdekte dat ik dan met Willem Alexander moest trouwen). Niets ten nadele van onze koninklijke hoogheid, maar Maxima mag hem met alle liefde hebben. Hoewel mijn droom om prinses te worden vervaagde bleef ik wel verlangen naar mijn prins op het witte paard. Gelukkig ging die wens na lange jaren wachten in vervulling.
Mijn prins bracht me geen serenades onder mijn balkon en schreef ook geen liefdesbrieven. Die van mij ‘swipte’ gewoon naar rechts. En dat gebeurde veel later dan dat ik als klein meisje had gehoopt. Ik was op dat moment ‘al’ 31. Lang wachten met het krijgen van kinderen zag ik dan ook niet zitten. Ik had immers al 8 jaar moeten wachten op ‘prince charming’. Al snel bleek dat deze Tinder match qua kinderwens niet de beste optie was. Zoals dat in het echte leven gaat is namelijk niet alles perfect; hij bleek namelijk onvruchtbaar.
IVF spuiten prikten de draak in mij wakker
Een hoofdstuk van IVF trajecten vol hormoonspuiten volgde, en prikten de draak in mij wakker. Vuur spuwde ik vooral op mijn lieve man die het flink moest ontgelden. Gelukkig was het lot ons gunstig gezind en was het tijdens de 3e poging al raak. Ik was in verwachting van een klein meisje, zo bleek later. Ondanks dat ik daar echt heel blij mee was, voelde dat niet zo. Het eerste trimester was ik behoorlijk depressief. De vakantie op Ibiza, voelde ondanks zon, zee, strand en een huwelijksaanzoek, verschrikkelijk! Ik voelde me continu alsof ik moest huilen en deed dat dan ook regelmatig. Of zo hard schreeuwen uit wanhoop en boosheid dat mijn man de huurauto aan de kant van de weg moest zetten omdat rijden niet meer verantwoord was.
Garantie voor burn-out succes
Mijn tweede zwangerschap van ons zoontje, beleefde ik het eerste trimester op een zelfde manier. Wellicht waren dit voorbodes van wat me te wachten stond. Na de bevalling van de tweede raakte ik al snel in een burn-out. Misschien kwam het doordat deze zwangerschap dicht op de eerste zat. We wilde immers niet te lang wachten omdat IVF lang kan duren. Toch was het die keer meteen raak. Op zich prettig natuurlijk maar ik was er eigenlijk nog niet helemaal aan toe. De hormonen die met deze trajecten gepaard gaan, schoppen je systeem natuurlijk ook in de war. En dan moet je weten dat ik ook graag voor anderen zorg, maar mezelf vaak vergeet. Dat ik moeilijk rust kan nemen en teveel vanuit mijn hoofd leefde. Gooi daar nog een portie faalangst, onzekerheid en perfectionisme bij en je hebt een garantie voor burn-out succes!
Het eerste jaar na de geboorte was zwaar. Onze zoon is erg gevoelig en een moeilijke slaper. De gebroken nachten en dagen die om 5 uur begonnen eisten hun tol. Toen hij een half jaar oud was, voelde ik me totaal op. Ik flipte hem een aantal keer omdat alles te veel was en ik gewoon niet anders meer kon. Ik begon als een malle te schreeuwen en dacht ondertussen; “neem mij maar op want dan heb ik in ieder geval rust”. In dat jaar moest ik ook 3x geopereerd worden waarbij er complicaties optraden. Ook toen hoopte ik eigenlijk op nog erger omdat ik liever in het ziekenhuis wilde blijven dan terug naar mijn dagelijkse realiteit. Er waren dagen dat ik maar wat voor me uit staarde en dat praten of zelfs ademen me te zwaar was.
Van hoofd naar hart voor een ‘Healthy ever after’ leven
Vanuit mijn studie natuurgeneeskunde heb ik veel kennis opgedaan over een burn-out. Een burn-out kan voor iedereen andere oorzaken hebben. Wat overeenkomt is in ieder geval dat je jezelf voor langere tijd achter elkaar hebt uitgeput en over je grenzen bent gegaan. Zo nam ik dus geen tijd voor mezelf om te ontspannen. Ik deed niet wat ik leuk vond om te doen, vanwege allerlei overtuigingen vanuit mijn hoofd. Nu heb ik geleerd om weer te voelen en te doen waar ik energie van krijg. Om te leven vanuit mijn hart en om tijd te nemen voor mijzelf. Al blijft dat laatste wel een aandachtspuntje.
Ik voel me nu gelukkig weer goed en onlangs ben ik ‘Healthy ever after’ gestart. Hierin kan ik mijn passie voor schrijven combineren met fotografie, zingeving en zelfontwikkeling. Daarbij gebruik ik sprookjes als symbolische vertellingen van de ziel.
Inmiddels weet ik dat kinderen krijgen en hebben, net als het leven zelf, niet altijd een sprookje is. Toch ben ik erg gelukkig met mijn kleine draakjes en zou ik ze voor geen goud willen missen. Mijn kinderen en mijn burn-out hebben mijn leven verreikt en er voor gezorgd dat ik mijn leven weer ‘Healthy ever after’ ben gaan leven. Nu gebruik ik mijn kennis en kunde graag om anderen te inspireren hun leven ook ‘Healthy ever after’ te gaan leven.
Hier vind je ‘Healthy ever after‘ van Femke.
Inschrijven op de nieuwsbrief die je 1x in de week ontvangt gaat heel makkelijk via de abonneren knop aan de rechterkant.
Lees ook: De ontnuchterende feiten over piekeren
Lees ook: De psychische pijn van een abortus
Wil jij ook graag je verhaal delen?
Stuur me dan een mail (mamameteenwolkje@gmail.com) met je idee en wie weet staat jouw blog hier binnenkort ook tussen!
[…] ook: Kinderen krijgen is niet altijd een sprookjeLees ook: De psychische pijn van een […]
[…] ook: Kinderen krijgen is niet altijd een sprookjeLees ook: Postnatale […]
[…] Lees ook: Reset box; dé box voor zelfliefdeLees ook: Kinderen krijgen is niet altijd een sprookje […]