Mijn bevalling & kraamweek | Dit ga ik anders doen

Mijn bevallingsverhaal heb je misschien al eens gelezen. Ik kijk terug op een fijne bevalling. Ook mijn kraamweek verliep prima. Maar, als ik het nu over zou moeten doen zou ik toch bepaalde dingen anders doen. In deze blog lees je wat die dingen zijn.

Even terug naar 16 januari 2020. Om kwart over 8 in de ochtend braken mijn vliezen. Ik had nog geen pijn, dat kwam pas rond half 11. De verloskundige was toen net weer de deur uit nadat ze had gezegd dat het bij de meeste bevallingen wel 24 uur kan duren. Helemaal goed, ik had dus ook 24 uur in mijn hoofd zitten. De pijn leek een beetje op lichte menstruatiekrampen, ze waren nog goed te doen.

De weeën-timer heeft het mis

Rond 11 uur werden de krampen wat heviger. Ik had een app geïnstalleerd op mijn telefoon, een zogenoemde weeën-timer. Elke keer als ik een wee had kon ik dat bijhouden, en ook hoelang ze duurden. Zo kreeg ik een overzicht van hoe snel ze elkaar opvolgden. De app zou ook een melding geven als ik de verloskundige moest bellen omdat de weeën nu wel snel genoeg achter elkaar kwamen.

Maar toen de weeën-timer rond kwart over 11 bliepte en zei dat ik moest bellen kon ik dat niet geloven. De verloskundige had toch gezegd dat het wel 24 uur kon duren? Eigenwijs klikte ik de melding weg. De weeën werden ondertussen steeds heftiger en kwamen sneller na elkaar. Ik stond op een gegeven moment aan de eettafel te wiebelen op mijn tenen van de pijn. Wat was dit heftig zeg, en dan was dit nog maar het begin! De pijn en weeën bleven heftig komen tot ik rond 12 uur naar de wc ging.

NU naar het ziekenhuis

Ik voelde een enorme persdrang. Ik riep Rick, er moest NU gebeld worden, ik moest NU naar het ziekenhuis. Eenmaal in de auto geklommen (dit duurde wel even voor ik er in zat, heel handig, zo’n lage instap) kon ik de persweeën al bijna niet meer houden. Dus toen ik in het ziekenhuis was mocht ik na de check, waar bleek dat ik al volledige ontsluiting had, gaan persen.

_{Lees de rest van mijn bevallingsverhaal hier.
Lees hier het bevallingsverhaal van Lisanne, zij blogt op gezinmetvijf.nl, aanrader!}

Luister naar je lichaam

Achteraf had ik dus al veel eerder naar het ziekenhuis gemoeten. En ergens ben ik er ook van overtuigd dat de bevalling dan sneller was verlopen. Want volgens mij heeft het persen zelf vrij lang geduurd omdat ik al meer als een half uur de persweeën aan het tegenhouden was. Wat overigens bijna niet kan. Maar ik miste daardoor de kracht en kon niet helemaal op mijn lijf vertrouwen. Halverwege vielen mijn weeën stil en heb ik weeën opwekkers gehad. Daarna ging het heel snel, en was ze er met een paar persen.

Dus een eventuele volgende bevalling luister ik WEL naar die app. Want die zal het heus wel beter weten dan mijn eigen eigenwijze verstand. Daarbij denk ik ook dat door het luisteren naar je lichaam en je er aan ‘over te geven’, je veel meer in de ‘zone’ zit en daardoor de kracht vind om door te gaan.

_{Ben je benieuwd naar hoe je je eigen keuzes kunt maken en kunt bevallen vanuit vertrouwen? Kijk dan vooral even bij vrijegeboorte.nl. Ik volg Anna Myrte nu een tijdje op Instagram, en ze heeft zulk goed en fijn advies. Dit sluit ook heel goed aan bij hoe ik een eventuele volgende bevalling zou willen aanpakken.}

Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan

Toen Rick, Eefje en ik op vrijdag weer thuis kwamen hadden we de koffers nog maar net neergezet of de deurbel ging al. Ah, de kraamverzorgster! Ik liep snel naar de voordeur om hem te openen en haar binnen te laten. Ze keek me een beetje gek aan, en vroeg of ik Nienke was. Ja, dat ben ik! “Maar waarom open je dan nu de voordeur?” Eh, ja. Daar kon ik zelf ook even niet zo goed op antwoorden. Ik had weinig last van pijn, ja het voelde alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden en ik had spierpijn op plekken waarvan ik niet eens wist dat er spieren zaten. Maar verder voelde ik mij kiplekker.

Ik ben niet zo’n kei in anderen laten zorgen voor mij. Dat doe ik liever zelf. Dus ik had er ook best wel moeite mee om alles uit handen te geven. En daarbij had ik weinig tot geen pijn na de bevalling, dus ik kon heus wel wat dingen zelf doen.

Ik blijf lekker zitten

De volgende keer dat er een kraamverzorgster voor de deur staat blij ik lekker zitten op de bank en laat ik Rick rennen. Ik heb tenslotte net een kind gebaard.

Denk ik nu he, wie weet voel ik me wel weer kiplekker en doe ik het zo weer. Maar aan de andere kant moet ik mijzelf ook de tijd gunnen om te herstellen van de bevalling. Want ook al heb je geen pijn, je lijf heeft wel heel wat te verduren gehad! En daarbij is je hele leven veranderd. Je hebt ineens de verantwoordelijkheid voor een piepklein roze minimensje. Dat kost ook tijd om aan te wennen.

Wat zou jij een eventueel volgende keer anders willen doen?

_{Lees ook: Duurzaam leven met een baby
Lees ook: Uitzetlijst voor de nieuwe mama}

Liefs
Nienke

_{DISCLAIMER | Foto door Rene Asmussen via Pexels}